مدح و ولادت امام هادی علیه‌السلام
به نام نامی هـادی که هـادی دلهـاست یگـانـه فـاتـح دلهـا امـام بی هـمتـاست امـام مـهــر، امـام وفــا، امــام عــشـق امام رأفت و رحـمت امام خوبیهـاست هدایتـش همه جا را به زیر سایه بَـرَد امامتش متعـالی، زِعـامتـش یکـتـاست مــعــلـــّم هـــمــۀ اولــیــاسـت آقــایــم که میـوۀ دل و دلـدار سیّـد بَـطحـاست علیّ چـارم ما، مرتـضـای دوّم اوست دهـم امام تـشیّـع؛ حقـیـقـت عـظـماست فـرشـتـگـان مـقـرّب مـقـیـم حجـرۀ او قسم به روح مقـدّس سلالـۀ زهـراست نــوادۀ حــسـن مـجــتـبـاسـت ایـن آقــا سلیـل آل نـبـی، نـور چـشم آل عـباست عـلـیّ دیـگــر آل حـسـیـن آمـده اسـت که وارث همۀ روضه های عاشوراست قـنـوت حضرت سجّـاد روی دستانش امـیـن بـاقـر عـلـم نـبـی هـمین آقـاست صراط صادق آل عـلی طریقۀ اوست شبیه موسیِ کاظم به وقت درد و بلاست ستارۀ سحر است و شکـوه باغ جـواد دوباره کوثر قرآن دوباره ابنِ رضاست دوبـاره جـدّ غـریـبـش ابـالحـسـن آمـد طلیعـۀ حسن عسگـری از او پیـداست پـدر بــزرگ امــام زمــان مـا یـعـنـی برای مهدی دین چاره ساز مشکل هاست بِچِش حلاوت ذکرش، بخوان به لب هادی که نام حضرت هادی عجیب روح افزاست ز آسـتـیـنِ هــنـر پـرورش ادب ریـزد حیات طیّبه اش چون هزار دانشگاست هرآنکه طالب دریای معرفت از اوست کلاس جامعه اش رهگشای اهل ولاست به عـلم خـویش بداند زبـان حیـوانـات خـدای قـادر مطلق به عـلم او داناست بهـشت مـائـده ای از ولای عـظـمایـش شـفـیـع هرچه ولایتـمـدار با تـقـواست گـنـاه شیـعـه ببخـشـد خـدا به مـقـدم او نوید باب غدیر است و آیة العظماست خدا به شیعـۀ او عـزّت و کـرامت داد بـیـا کـه آیـنـۀ هـیـبـت خـدا اینـجـاست به عصمتش قسم از او مقام می‌گیـریم به هیبتش قسم از قهر او عدو رسواست بیا به محـفـل و کشکول سائـلی بردار که عـیـدی قـدمـش استـغـاثـۀ دلهـاست نگـو شمـرده شمـرده که حاجـتت داند نگفته با خبر از حاجت و غم دلهاست عزیز فـاطـمه و ترک سائلان هرگز! بریز غم که وجودش مفرّح جانهاست مگر زیارت کرب و بلا نمی خواهی؟ کـلـیـد کـار به دست دعای این آقاست نـظام عـالـم هـستی از او درست شود بیا که پرچم صبح فرج از او برپاست |